Czym jest fosfor?
Oprócz wapnia, fosfor jest drugim najczęściej występującym minerałem w ludzkim ciele. Około 85% jego całkowitej ilości osadza się w kościach, a pozostała część występuje w mniejszych ilościach w tkankach miękkich i płynach zewnątrzkomórkowych. Fosfor pomaga odfiltrować odpady w nerkach i odgrywa ważną rolę w magazynowaniu i wykorzystywaniu energii. Minerał ten jest niezbędny do wzrostu, konserwacji i naprawy wszystkich tkanek i komórek. Utrzymywanie prawidłowego stężenia wapnia i fosforu we krwi jest niezbędne do rozwoju kości.
Jaka jest funkcja fosforu?
Fosfor jest ważny dla rozwoju zdrowych kości i zębów. W postaci fosfolipidów odgrywa rolę w błonach komórkowych, przekształcając żywność w energię. Ponadto jest on składnikiem w produkcji genetycznych bloków budulcowych kwasów nukleinowych (DNA i RNA) oraz niektórych białek i cukrów. Jest także niezbędny do wspomagania równowagi i wykorzystania pewnych witamin (grupy witamin B) i minerałów.
Osoby cierpiące na pewne schorzenia, takie jak cukrzyca, niedożywienie i alkoholizm, a także choroby takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna i celiakia, mają niski poziom fosforu. Dlatego też ważne jest znalezienie właściwej równowagi między wapniem a fosforem, aby zapewnić sobie odpowiednią gęstość kości i zapobiec rozwojowi osteoporozy.
Jakie pokarmy są bogate w fosfor?
Większość osób przyjmuje duże ilości fosforu dzięki spożywanej diecie. Jest on obecny w prawie wszystkich produktach spożywczych i dodawany przy produkcji wielu przetworzonych produktów. Pokarmy takie jak zboża, rośliny strączkowe, jaja, mięso (czerwone i białe), mleko, ryby, sery i warzywa są szczególnie bogate w fosfor.
Jakie jest dzienne zapotrzebowanie na fosfor?
Zalecane dzienne spożycie fosforu wynosi 800 mg dla osób dorosłych w wieku 19 lat i powyżej. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią powinny zwiększyć dawkę o 400 mg, jeśli nie ukończyły jeszcze 18 lat.
Jakie są konsekwencje niedoboru fosforu?
Niedobór fosforu zdarza się bardzo rzadko i głównie jest wynikiem intensywnego stosowania niektórych leków. Wśród możliwych konsekwencji niedoboru fosforu należy wspomnieć o krzywicy u dzieci i osteomalacji u dorosłych. Inne objawy mogą obejmować utratę apetytu, kruchość kości, nieregularny oddech, drętwienie, osłabienie, odczuwanie lęku i zmęczenie. Również brak równowagi między poziomami fosforu i wapnia może prowadzić do osteoporozy.
Jakie są konsekwencje nadmiernego spożycia fosforu?
Zbyt duża ilość fosforu w organizmie jest na ogół częściej spotykana i bardziej stresująca niż jego niedobór. Nadmierne spożycie fosforu może prowadzić do zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Zbyt duża ilość fosforu występuje głównie u osób z ciężką chorobą nerek lub poważną dysfunkcją poziomu wapnia. W pierwszych dniach życia dziecka zbyt wysoki poziom fosforu może prowadzić do obniżenia poziomu wapnia we krwi oraz skurczy mięśni.
Czy to prawda, że fosfor może pomóc w poprawie pamięci?
Większość problemów z pamięcią pojawia się wraz z wiekiem i odzwierciedla zmiany w strukturze i funkcjonowaniu mózgu. Nie ma dowodów naukowych potwierdzających związek między przyjmowaniem fosforu a poprawą pamięci. Zamiast polegać na jednej substancji odżywczej, zaleca się dbanie o zdrowie poprzez utrzymywanie odpowiedniej, dobrze zbilansowanej diety.