Czym jest miedź?
Miedź jest minerałem, który jest obecny w organizmie w niewielkich ilościach. Zajmuje on trzecie miejsce pod względem ważności, zaraz po żelazie i aluminium. U osoby dorosłej, około 100 mg miedzi znajduje się w głównie w obszarach takich jak wątroba, kości, mięśnie, mózg, nerki i serce. Miedź bierze udział w codziennym funkcjonowaniu naszego ciała, ponieważ jest niezbędnym składnikiem diety i pomaga utrzymać komórki nerwowe i układ odpornościowy w dobrej kondycji.
Jaka jest funkcja miedzi?
Miedź jest ważna dla funkcjonowania wielu enzymów. Pośród innych jej działań, jest ona również włączona w regulację metabolizmu, pomagając ciału wytwarzać energię poprzez łączenie się z żelazem i wytwarzanie czerwonych krwinek, budulca kości i tkanki łącznej. Miedź bierze udział w pigmentacji skóry i włosów, wpływa na funkcje serca, jak również działa jako przeciwutleniacz, ograniczając wolne rodniki, które mogą spowodować uszkodzenie komórek DNA.
Jakie pokarmy są bogate w miedź?
Najbogatszym źródłem miedzi są różne rodzaje mięs, głównie wątróbka i nerki. Inne bogate w ten składnik produkty to skorupiaki, ostrygi, suszone owoce, nasiona, otręby pszenne, ziarna, zielone warzywa liściaste, czekolada i rośliny strączkowe.
Jakie jest dzienne zapotrzebowanie na miedź?
Szacowane dzienne zapotrzebowanie na miedź dla osoby dorosłej wynosi od 1,5 do 3 mg. Ilość ta jest zwykle wystarczająca, przy zdrowej, dobrze zbilansowanej diecie, u osób w każdym wieku.
Jakie są konsekwencje niedoboru miedzi?
Niezrównoważona dieta, złe wchłanianie lub nadmierne spożycie cynku mogą prowadzić do niedoboru miedzi. Chociaż zdarza się to rzadko, może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak demineralizacja kości, kruchość ścian tętnic, anemia, problemy z tkanką łączną, upośledzona funkcja immunologiczna i zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych oraz chorób neurodegeneracyjnych. Przyjmowanie suplementów miedzi może pomóc osobom z anemią, jednak spożywanie tego minerału powinno odbywać się wyłącznie pod nadzorem kompetentnego lekarza.
Jakie są konsekwencje nadmiernego spożycia miedzi?
Nadmierne spożycie miedzi spowodowane dużą ilością pożywienia zdarza się rzadko. Typowe objawy mogą obejmować nudności, wymioty, biegunkę i gorączkę. W cięższych przypadkach zbyt duża ilość miedzi może prowadzić do niedokrwistości hemolitycznej, która może być śmiertelna. W bardzo rzadkich przypadkach, szczególnie u dzieci, może wystąpić uszkodzenie lub marskość wątroby. W innych przypadkach, nadmierne spożycie miedzi spowodowane niewydolnością wątroby może prowadzić do stanu zwanego chorobą Wilsona. Choroba Wilsona jest rzadką chorobą genetyczną, która prowadzi do akumulacji miedzi w wątrobie, mózgu, oczach i innych narządach, powodując dreszcze, trudności w mówieniu i przełykaniu, problemy z koordynacją, zmiany osobowości i zapalenie wątroby.
Co to jest ceruloplazmina?
Ceruloplazmina jest białkiem zawierającym miedź, które znajduje się we krwi. Niski poziom ceruloplazminy może wskazywać na obecność chorób takich jak choroba Wilsona, choroba Menkesa, aceruloplazmina lub choroba wątroby w zaawansowanych stadiach, a także stany niedożywienia. Wysoki poziom ceruloplazminy może występować w przypadku zatrucia miedzią, w czasie ciąży, przy łączeniu środków antykoncepcyjnych lub estrogenu, a także w czasie chorób takich jak białaczka, choroba Hodgkina, układowy toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Alzheimera, pierwotna żółciowa marskość wątroby, cholestaza i stany zapalne.
