Czym jest molibden?
Molibden jest pierwiastkiem śladowym, niezbędnym dla praktycznie wszystkich form życia. Jest obecny i głównie magazynowany w wątrobie, nerkach, gruczołach i kościach. Występuje także w płucach, śledzionie, skórze i mięśniach. Molibden pełni funkcję kofaktora dla różnych funkcji enzymatycznych w organizmie, które są niezbędne dla przemian chemicznych węgla, azotu i siarki. Zatem enzymy zależne od molibdenu są nie tylko niezbędne dla zdrowia ludzkiego, ale także dla zdrowia ekosystemu.
Jaka jest funkcja molibdenu?
90% molibdemu wprowadzanego do organizmu poprzez pokarm jest eliminowana poprzez oddawanie moczu. Ta część, która jest zachowana, bierze udział w degradacji białek i innych substancji. Co więcej, molibden jest składnikiem koenzymów niezbędnych do aktywacji czterech enzymów: oksydazy siarczynowej, oksydazy ksantynowej, oksydazy aldehydowej i amidoksymu mitochondrialnego.
Jakie pokarmy są bogate w molibden?
Molibden występuje w mleku, serze, zbożach, roślinach strączkowych, orzechach, różnych mięsach i zielonych warzywach liściastych. Zawartość molibdenu w żywności zależy w dużej mierze od zawartości tego minerału w glebie, na której uprawiano dane produkty. Ponadto molibden występuje w różnych ilościach również w innych produktach spożywczych, a także w wodzie.
Jakie jest dzienne zapotrzebowanie na molibden?
Nie ma zalecanej dziennej dawki spożycia molibdenu. Ilość spożycia różni się jednak w zależności od wieku danej osoby.
- dla niemowląt w wieku 0-6 miesięcy zaleca się spożywanie od 0,003 do 0,06 mg dziennie,
- dla niemowląt w wieku 6-12 miesięcy zaleca się spożywanie od 0,04 do 0,08 mg dziennie,
- dla niemowląt w wieku 1-3 lat zaleca się spożywanie od 0,05 do 0,1 mg dziennie,
- dla dzieci w wieku 4-6 lat zaleca się spożywanie od 0,06 do 0,15 mg dziennie,
- dla dzieci w wieku 7-10 lat zaleca się spożywanie od 0,1 do 0,3 mg dziennie,
- dla dzieci w wieku 11 lat i starszych zaleca się spożywanie od 0,15 do 0,5 mg dziennie.
Jakie są konsekwencje niedoboru molibdenu?
Niedobór molibdenu jest rzadkim zjawiskiem, ale jeśli się pojawia, to na ogół pochodzi z przyczyn genetycznych lub żywieniowych. W przypadkach genetycznych konsekwencje mogą obejmować niepełnosprawność intelektualną, drgawki, wysokie nadciśnienie, spastyczność i przemieszczenie soczewki krystalicznej oka z jej normalnej pozycji (ektoplazma). Inne problemy spowodowane niedoborem molibdemu to tachykardia, przyspieszony oddech, bóle głowy, nudności, wymioty i śpiączka. Ciągła deprywacja molibdemu sprawia, że kwas moczowy gromadzi się we krwi, co wywołuje okropne stany zapalne i ból w stawach. W najgorszym przypadku niedobór molibdenu może uszkodzić system nerwowy.
Jakie są konsekwencje nadmiernego spożycia molibdenu?
Zbyt duża ilość molibdemu może powodować objawy podobne do dny moczanowej i innych problemów związanych z przewodem pokarmowym, wątrobą i nerkami. Nadmierne spożycie molibdemu może również powodować śmiertelny niedobór miedzi. Dodatkowa ilość molibdemu może łączyć się z czterema atomami siarki, tworząc tetrathiomolubdenian, który z kolei będzie łączył się z miedzią, blokując absorpcję i aktywność enzymów zależnych od miedzi.