Czym jest szczepionka przeciwko pneumokokom?
Nazwa pneumokoki, stosowana w stosunku do bakterii Streptococcus pneumoniae, jest powszechnym i poważnym zagrożeniem dla zdrowia, które dotyka górnych dróg oddechowych u dzieci i dorosłych. Istnieje ponad 90 rodzajów pneumokoków, z których niektóre mogą powodować infekcje, takie jak zapalenie ucha, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych i sepsa. Niektóre infekcje są uważane za inwazyjne, co oznacza, że zarazki mogą swobodnie się poruszać i wpływać na pewne obszary ciała.
Osoby, które kwalifikują się do szczepionki przeciwko pneumokokom to:
- niemowlęta,
- dzieci lub osoby dorosłe, cierpiące na niektóre schorzenia,
- osoby dorosłe w wieku 65 lat lub starsze.
Osoby, które nie powinny otrzymać szczepionki pneumokokowej to:
- osoby z zagrażającą życiu reakcją na którąkolwiek ze szczepionek,
- osoby z ciężką alergią na oba składniki szczepionki.
Szczepionka przeciw pneumokokom chroni organizm przed bakteriami i okazała się być skuteczna w zapobieganiu poważnym infekcjom, takim jak zakażenie krwi, mózgu i płuc.
Z czego składa się szczepionka pneumokokowa?
Podanie szczepionki jest najlepszym sposobem zapobiegania chorobie pneumokokowej. Istnieją dwie rodzaje szczepionek przeciw pneumokokom:
23-składnikowa polisacharydowa (PPV23): szczepionka przyjmowana głównie przez dorosłych w celu ochrony przed 23 szczepami bakterii Streptococcus pneumonia. Wykonuje się ją z użyciem martwych bakterii, chociaż bakterie te nie wyrządzają szkody osobie, która otrzymuje zastrzyk.
13-składnikowy koniugat (PVC12): szczepionka przyjmowana przez niemowlęta i dzieci w wieku do 5 lat. Skutecznie chroni ona przeciwko 13 szczepom bakterii Streptococcus pneumonia, odpowiedzialnych za większość poważniejszych zakażeń. Jest to inaktywowana szczepionka skoniugowana lub otrzymywana z fragmentami bakterii, a następnie związana z białkiem zdolnym do zwiększania jej skuteczności. PVC13 podaje się domięśniowo w ramię u dzieci w wieku powyżej 9 lat oraz w przednio-bocznej części uda u młodszych dzieci.
Kiedy zaleca się podanie szczepionki przeciwko pneumokokom?
Szczepionkę pneumokokową można podać o każdej porze roku. Szczepionka PCV13, powszechnie przyjmowana przez dzieci, nie jest obowiązkowa, mimo że jest oferowana wraz z sześcioskładnikową szczepionką (błonica, tężec, krztusiec, polio, wirus zapalenia wątroby typu B, haemophilus influenza typu B) od trzeciego miesiąca życia dzieci. Trzy dawki są zazwyczaj podawane w odstępie roku: w wieku 2 miesięcy, 4 miesięcy, a następnie 12 miesięcy, bez dodatkowych dawek.
Szczepionka pneumokokowa polisacharydowa (PPSV23) jest zalecana dla osób dorosłych w wieku od 19 do 64 lat, które cierpią na pewne schorzenia, takie jak choroby nerek, astma, choroby płuc i inne (schorzenia powodujące osłabienie układu odpornościowego). Jednak lub dwie dawki powinny zostać przyjęte w odstępie co najmniej 5 lat.
Jakie są skutki uboczne po podaniu szczepionki przeciw pneumokokom?
Szczepionka przeciwko pneumokokom jest ogólnie dobrze tolerowana. Łagodne objawy, które mogą wystąpić w ciągu 48 godzin po szczepieniu, to:
- zaczerwienienie w miejscu zastrzyku,
- ból w miejscu zastrzyku,
- obrzęk,
- gorączka,
- ból mięśni,
- wysypka skórna
Jak w przypadku wszystkich szczepionek, istnieje możliwość wystąpienia poważniejszych problemów, takich jak zapalenie opon mózgowych, bakteriemia, zapalenie płuc, infekcje ucha. Mogą również wystąpić ciężkie reakcje alergiczne, takie jak zawroty głowy, pokrzywka, wysoka gorączka, zmiany w zachowaniu i przyspieszone bicie serca. Mimo że sytuacje takie są rzadkie, to mogą się przytrafić sytuacje prowadzące do śmierci lub długotrwałych problemów, takich jak uszkodzenie mózgu lub utrata słuchu.
