Czym jest szczepionka przeciwko rotawirusom?

Rotawirus jest najczęstszą przyczyną biegunki (formy dziecięcego zapalenia żołądka i jelit), która dotyka głównie niemowlęta i dzieci w wieku do pięciu lat. Choroba jest wywoływana przez toksynę wytwarzaną przez wirus, która atakuje komórki jelita cienkiego i zapobiega wchłanianiu wody. Pojawia się po spożyciu skażonej wody lub żywności. Ze względu na fakt, że rotawirus rozprzestrzenia się drogą kałowo-oralną, jest on obecny w kale zakażonej osoby na kilka dni przed pojawieniem się objawów i do 10 dni po ustąpieniu objawów. Odwodnienie jest poważną konsekwencją rotawirusa i główną przyczyną śmierci dzieci w krajach rozwijających się. Inne objawy związane z odwodnieniem to: zmniejszona ilość oddawanego moczu, suchość w jamie ustnej i gardle oraz zawroty głowy podczas wstawania.

Rotawirus jest szeroko rozpowszechniony w środowisku, a we Włoszech ryzyko zarażenia się jest największe w sezonie zimowym. Wirus może rozprzestrzeniać się na kilka sposobów: kontakt rąk z ustami, zły poziom higieny, a także dotykanie zakażonych przedmiotów.

Dzieci, które nie mogą otrzymać szczepionki przeciwko rotawirusowi to:

  • dzieci, które miały ciężką reakcję alergiczną na wcześniejszą dawkę szczepionki,
  • dzieci o osłabionym układzie odpornościowym (cierpiące na HIV / AIDS, raka lub będące w trakcie leczenia raka).

Wraz z utrzymywaniem odpowiedniego poziomu higieny, najlepszym sposobem na zapobiegnięcie zakażenia się wirusem jest szczepienie. Ponieważ istnieje kilka rodzajów rotawirusa, możliwe jest zarażenie się więcej niż jeden raz, nawet jeśli dana osoba została już zaszczepiona, ale powtarzające się infekcje zdają się być mniej poważne.

Z czego składa się szczepionka przeciwko rotawirusowi?

Szczepionka rotawirusowa jest wytwarzana z żywych wirusów i podaje się ją doustnie. Dostępne są dwa rodzaje szczepionki rotawirusowej. Niemowlęta otrzymują zazwyczaj dwie lub trzy dawki, w zależności o rodzaju zastosowanej szczepionki.

Kiedy zaleca się podanie szczepionki przeciw rotawirusowi?

Szczepionka rotawirusowa jest często podawana noworodkom. W zależności od wieku dziecka zazwyczaj podaje się dwie lub trzy dawki. W przypadku szczepienia w dwóch dawkach, pierwszą dawkę zaleca się podawać niemowlętom w wieku od 6 do 12 tygodni, a drugą po co najmniej 4 tygodniach od podania pierwszej dawki.

W przypadku podawania szczepionki w trzech dawkach, pierwsza dawka jest zalecana dla niemowląt w wieku do 2 miesięcy, druga dawka w wieku 4 miesięcy, a trzecia w wieku 6 miesięcy. Cykl należy zakończyć w ciągu 32 tygodni. Niemal wszystkie dzieci, które otrzymają szczepionkę rotawirusową, będą chronione przed ciężką biegunką rotawirusową, a większość z tych dzieci w ogóle nie zachoruje na rotawirusy.

Jakie są skutki uboczne po podaniu szczepionki rotawirusowej?

Po podaniu szczepionki mogą wystąpić następujące objawy:

  • biegunka,
  • wymioty,
  • utrata apetytu,
  • zwiększona drażliwość,
  • gorączka.

Jak w przypadku wszystkich szczepionek, istnieje możliwość wystąpienia poważniejszych problemów, takich jak ciężkie reakcje alergiczne. Mimo że sytuacje takie są rzadkie, to mogą się przytrafić i powodować u osób po przyjęciu szczepionki objawy, takie jak biegunka z krwią, pokrzywka, obrzęk twarzy i gardła, niezwykła senność, trudności z oddychaniem i wgłobienie. Objawy te pojawiają się zazwyczaj w ciągu kilku minut do kilku godzin po szczepieniu. Niezbędne jest uzyskanie pomocy medycznej.