Ureter predstavlja parni cevasti organ koji sprovodi mokraću iz bubrega u mokraćnu bešiku. Ureter ili mokraćovod kod odraslih osoba dugačak je između 24 i 34 cm. Prečnik ove fibrozne cevčice iznosi oko 5 mm. Mokraćovod, kao i većina organa koji pripadaju mokraćnim putevima, ima isključivo konduktorsku ulogu. To znači da ovaj organ isključivo sprovodi mokraću i nema nikakav uticaj na zapreminu i sastav urina. Početak mokraćovoda nalazi se unutar bubrežne karlice, a spušta se niz retroperiotnealni prostor koji se nalazi u trbušnoj duplji i ulazi u malu karlicu. U maloj karlici se nalazi i sam završetak mokraćovoda, koji se uliva u mokraćnu bešiku. Samim tim, mokraćovod se može podeliti na dva različita i fizički razdvojena dela, i to trbušni (pars abdominalis) i karlični deo (pars pelvina). Ova dva dela mokraćovoda podeljena su terminalnom, odnosno graničnom linijom. Na mestu gde mokraćovod ulazi u karličnu duplju obrazuje se granična krivina. Ova krivina, na latinskom nazvana flexura marginalis ureteris, predstavlja mesto gde najčešće dolazi do zaustavljanja bubrežnog kamena. Na mestu koje se naziva Haleova topografska tačka projektuje se krivina mokraćovoda. Kroz zid bešike mokraćovod prolazi pod uglom. Kada dođe do širenja zidova mokraćne bešike, nabori koji se nalaze na njenoj sluzokoži deluju kao zalistak i sprečavaju refluks, odnosno vraćanje urina ka ureterima. Sprečavanjem vraćanja urina u ureter sprečava se širenje infekcija iz bešike ka bubrezima.
Šta su ureteri?
Ureteri su parni organi koji predstavljaju sastavni deo mokraćnih puteva. Mehanizam stvaranja mokraće sastoji se od tri osnovna procesa – filtraciju, reapsorpciju i sekreciju. Stvaranje mokraće počinje filtracijom velike količine tečnosti kroz krvno-urinarnu membranu i njeno ulivanje u Boumaonovu kapsulu. Ovaj filtrat krvi ulazi u sistem cevi, odnosno tubula, gde se odvija proces reapsorpcije (vraćanja određenih supstanci iz tog filtrata nazad iz krvotoka). U tubulama se nakon reapsorpcije odvija i proces sekrecije, koji predstavlja transport jona i drugih supstanci uzetih iz krovotka u bubrežne tubule. Kao rezultat procesa sekrecije nastaje mokraća, koja se putem mokraćovoda odvodi iz bubrežnih tubula u mokraćnu bešiku.
Zid mokraćovoda izuzetno je kompleksan i sastoji se od tri različita sloja. Ovi slojevi nastavljaju se na odgovarajuće slojeve bubrežne karlice i mokraćne bešike, i to su sluznica, mišićni sloj i adventicija, odnosno spoljni vezivni sloj. Sluznica, na latinskom tunica muscosa, predstavlja sloj prekriven prelaznim epitelom koji se naziva urotelo. Ovaj sloj nepropustan je za vodu i elektrolite. Ispod sluznice nalazi se sloj rastresitog vezivnog tkiva u kome se nalazi veliki broj ćelija i nekoliko limfnih čvorića. MIšićni sloj, latinskog naziva tunica muscularis, predstvalja središnji sloj u kome se nalazi tri podsloja spiralno raspoređenih snopova glatkih mišićnih ćelija – unutrašnji, srednji i spoljašnji podsloj. Pokreti ovih mišića odgovorni su za kretanje mokraće ka bešici, dok sila gravitacije ima dosta manji uticaj na kretanje mokraće kroz mokraćne puteve. Pokreti ovog dela uretera nastaju kao posledica delovanja mišićnog prstena koji se nalazi u bubrežnim čašicama. Kontrakcijama ovog mišićnog prstena istiskuje se moraća. Ovaj mišićni prsten naziva se predvodnih peristaltike. Spoljašnji vezivni sloj predstavlja poslednji sloj zida mokraćovoda. Ovaj sloj sastoji se od rastresitog vezivnog tkiva. Ova vrsta vezivnog tkiva izgrađena je od velikog broja masnih ćelija, odnosno adipocita, krvnih sudova, limfnih sudova i nerava.
Koja je funkcija uretera?
Ureter je parni cevasti organ koji čini sastavni deo mokraćnih puteva. Kao i većina organa koji pripadaju mokraćnim putevima, funkcija uretera je samo konduktorska. Ureter je odgovoran za prenos uobličene mokraće iz bubrega u mokraćnu bešiku.
